Tikkop
Dolblij was ik toen ik dit boek vond, in de lobby van een hostel ongeveer een week geleden. Adriaan van Dis schrijft mooi en ik vind het heel leuk om te lezen over het land waar ik ben. Het helpt me dingen te zien.
Inmiddels heb ik het uit en leest Jan Henk het terwijl we in een taxibusje van Cape Town naar Greyton terug reizen. Als ik dit schrijf zijn we al drie uur onderweg, en er moet nog twee uur afstand afgelegd worden plus nog vijf mensen thuisgebracht voordat wij aan de beurt zijn. Meer over de tocht kun je hier lezen.
Terug naar het boek. Het is interessant omdat Van Dis met behulp van twee karakters, een Nederlander en een blanke Zuid-Afrikaan die elkaar kennen van hun tijd in het verzet tegen Apartheid, laat zien hoe er gedacht wordt in dit land.
Het is een kleurrijke verzameling van hun oude idealen, het verloop van Donalds leven, de nieuwe indrukken van Mulder wanneer hij Donald opzoekt in een Zuid-Afrikaans vissersdorpje, en ontmoetingen met andere mensen van hen allebei, hun beider reactie daarop en hun reacties op elkaars reactie. Volg je het nog? Zo voelt het lezen van al die uitspraken over de situatie in dit land ook.
Op een gegeven moment had ik het wel gehad met de herinneringen van de Nederlander aan een verliefdheid van vroeger, maar ja, die verklaarde waarom hij in het verzet terecht is gekomen. Kortom, van genoten!
