People | Simon
Onze eerste nacht in Namibië brachten we door in Karasburg. We reden daar een beetje gedwongen heen omdat we nergens gevulde ATMs konden vinden en we hoorden dat er in Karasburg banken zijn. We kwamen aan toen de winkels al gesloten waren voor het weekend, maar gelukkig waren de ATMs gevuld.
Tijdens het avondeten in Guesthouse Avondrus maakten we kennis met Simon. Hij introduceerde zichzelf als een keigoede accountant. De afgelopen week heeft hij het erg druk gehad met de boekhouding van de gemeente. Hij is namelijk de beste accountant van het dorp, pocht hij. Hij is gespecialiseerd in de moeilijke gevallen, hij doet vooral achterstallige belastingaangiftes voor blanken. Hij kan vragen wat hij wil voor zijn diensten. Het werk is zijn passie, hij begint te stralen als hij voorbeelden geeft van de problemen die hij voor mensen oplost.
Als één van de weinigen uit Karasburg ging hij studeren in Windhoek. Daarna heeft hij nog een opleiding afgerond via de online universiteit. Hij zei dat het vooral door zijn blanke studiegenoten komt dat hij goed heeft leren studeren: zij schoven hem de lastige opdrachten toe en omdat hij zich wou bewijzen in de 'white community' deed hij flink zijn best. Zijn verhaal is doorspekt met voorbeelden van hoe hij de blanke cultuur heeft leren kennen en begrijpen.
Aan het begin van zijn carrière kwam hij een keer zonder geld te zitten. Hij had een paar opdrachten, maar het werk was nog niet af en hij wilde niet om een voorschot vragen. Dat bracht hem in een lastige situatie want zo kon hij geen benzine kopen en kon hij niet naar zijn klanten toe. Hij vroeg één van zijn klanten, een blanke 'tante', of hij haar tuin mocht bijwerken voor 200 Namibische dollars. De vrouw vroeg hem hoe hij dacht te gaan werken in zijn nette kleren, waarop hij zei dat ze zich daar niet druk over hoefde te maken. Op de afgesproken tijd trok hij zijn werkkleren aan en ging aan de slag. Toen het klaar was, waste hij zich in het toilet en trok hij zijn pak weer aan. De 'tante' had alles gezien en de tranen sprongen haar in de ogen; ze was zo onder de indruk van zijn werklust. Ze prees hem, omdat hij in tegenstelling tot de meesten niet zijn hand had opgehouden, maar had gewerkt voor zijn geld. Ze gaf hem de 200 dollar in de hand en zei "die zijn voor jou". Daarna ging ze met hem mee naar de pomp, waar ze ook nog betaalde voor een volle tank. Simon vertelde dat hij zo ontdekte dat het voor blanken belangrijk is dat je werkt voor je geld en dat je op die manier hun waardering en vertrouwen kunt winnen.
Op de vraag hoe hij dacht over het om hulp vragen bij vrienden en familie, zoals in de cultuur waar hij in opgroeide gangbaar is, antwoordde hij dat dit een korte termijn oplossing is. Mensen willen je wel 3 of 4 keer helpen, maar daarna zeggen ze nu is het genoeg. Hard werken is goed en belangrijk. En het blijft hard werken, want je moet je klantenkring onderhouden.
In tegenstelling tot de drie anderen uit Karasburg die zijn gaan studeren in Windhoek (een dokter, een architect en een engineer) is hij teruggekomen naar Karasburg. De reden? Dit is zijn thuis. En het leven in de grote stad betekent hard werken voor je huis zodat je er nauwelijks van kan genieten. In Karasburg kan hij zijn auto laten staan en lopen naar zijn afspraken.
Door zijn succes kent iedereen hem in Karasburg. Hij kan eigenlijk niet meer normaal over straat. Iedereen wil wat van hem: Hij heeft een keer de afstudeerceremonie van zijn vroegere school gefinancierd en sindsdien weet elke school hem te vinden om geld te vragen. Ook zijn familie klopt steeds bij hem aan als er iets moet worden opgelost. En iedereen houdt hem in de gaten: voor een gezellige avond in de bar gaat hij liever een dorp verder. Voor zijn rust gaat hij geregeld naar huize Avondrus, waar hij zijn telefoon uit zet en zich laat verzorgen door de blanke uitbaters. Hij is er kind aan huis en hoeft niet te betalen omdat hij voor veel klandizie zorgt door ze aan te bevelen bij zijn klanten.
Simon is 28 jaar. Hij heeft heel veel bereikt, maar is eigenlijk teleurgesteld in wat het betekent om succesvol te zijn. Hij had het zich anders voorgesteld. Toch wil hij volgend jaar beginnen met een opleiding tot engineering consultant omdat die nog missen in Karasberg en hij dan een monopolie positie zal hebben.
