MOSC | Feast of saint Clare
De eerste ochtend bij de zusters stonden we vroeg op voor de mis. Wat een mooi gezang met dans van de zusters! Prachtig, uitbundig en ingetogen tegelijk. Ze hebbben een licht beige habijt aan, wat mooi staat bij hun huidskleur. Alle zusters zijn Afrikaans.
Na het ontbijt klopte er een grote donkere zwarte man aan, Mukubesa Massomigliano Mukubesa, Hij nam ons op sleeptouw door de gemeenschap achter het klooster. Op de terugweg vertelde hij dat er zondag een groot feest zou zijn voor sint Clara met de hele parochie. Het idee ontstond om tot die tijd te blijven. We legden dit idee voor aan zuster Lilato, die de weg voorbereidde bij moeder Mary Leo. We mochten blijven.
De zusters vroegen mij om het central flower piece te maken voor het feest. 's Ochtends vroeg gedaan, want gisteravond was de stroom weer uitgevallen.
Nadat het bloemstuk klaar was, werden we nog een keer teruggeroepen naar de ontvangstkamer, en daar zongen een vijftal zusters voor ons een lied over Clara ter viering van het feest. Heel mooi. We kregen een bos bloemen en een kaars.
Een half uur voor de dienst zou beginnen schreef ik nog op een blaadje voor de zusters wat mijn gedachten waren tijdens het maken van het bloemstuk: "The thoughts I had while making the central flower piece this morning, give meaning to the choices of colour and flowers. I wish to share these inspirations with you. The three high branches symbolize the trinity. The yellow roses with the white border depict the glory of God. And the bougainville that bursts forth is like the Lords action in the world. Together this shows Gods presence with us."
De mis zou om half elf beginnen, maar begon eigenlijk pas een uur later. Er was een kleurrijk aangekleed koor, waar Mukubesa en Grace in mee zingen. Toen het koor de kerk in kwam, werd ik overweldigd door de schoonheid en warmte van het evenement. Het zingen en dansen van het koor vulde de kerk tegelijkertijd met de wierook, het raakte me diep en tranen stonden in mijn ogen. De zusters zongen en dansten met bougainville wat me des te meer raakte omdat ik daarmee Gods handelen in de wereld had verbeeld die ochtend.
Meestal doen de zusters een toneelstuk voor de parochianen na de mis, maar dit jaar wilden de parochianen iets voor de zusters doen. De Holy Childhood, de Holy Youth en het koor deden stukjes. Bij intreding in het klooster leggen de zusters de gelofte van inclosure af, dus ook tijdens dit feest blijven ze in het klooster, met de poort open. De gemeenschap zat om de poort heen, op meegebrachte houten bankjes, plastic stoelen, rieten matjes of op het gras.
Het koor danste naar de zusters toe en gaven aan elk van hen een chitengi (een gekleurde doek om als rok te dragen).
Aan het einde zongen de zusters de zegen van sint Clare, met de nieuwe chitengis om.
