Het Parlement der Dingen #2
Vandaag was ik bij de eerste workshop van Lotte van den Berg rond het Parlement der Dingen. Lotte laat zich inspireren door het werk van de franse filosoof Bruno Latour, die in zijn boek “We Have Never Been Modern” stelt dat een minder antropocentrische blik op de wereld nodig is om te dealen met de uitdagingen van onze tijd.
In een koude koepel op het terrein van FAB City Amsterdam kwamen we met een klein, bijzonder groepje mensen bij elkaar. Een Servische theatermaakster, een Ugandese schrijfster, een Duitse designer, Lotte, haar rechterhand Daan en ondergetekende, een planoloog die bezig is aan een groene pelgrimage.
Sinds een jaar of drie zijn Lotte en Daan bezig met theater maken gebaseerd op gesprekken; building conversation. De ervaring die zij met die techniek hebben opgedaan, zetten ze nu in voor het Parlement der Dingen. Vandaag was de eerste editie. Een participatieve try-out, repetitie en performance in één.
We begonnen met het vormen van een Parlement der Dingen rondom het thema klimaatverandering. Typisch zo’n thema waarvan Latour stelt dat het te groot is om alleen vanuit menselijk perspectief te benaderen.
De eerste stap was om te bepalen welke dingen zitting zouden hebben in het Parlement. Het gesprek daarover was op zich al buitengewoon boeiend. Want wat (of wie) laat je aan het woord, welke dingen zijn de beïnvloeders als het over klimaatverandering gaat? En zijn concepten ook welkom in het Parlement, of nodigen we alleen dingen uit die we aan kunnen raken of vast kunnen pakken?
We kwamen uit op Technologie, Industrie, de Mens, Geld, de Dieren, de Planten, Fossiele Brandstoffen, Afval, Plastic, Nucleaire Energie, Lucht, Water, Vuur en Aarde. Omdat we maar met z’n zessen waren, konden we niet alle dingen vertegenwoordigen, maar omdat we het wel belangrijk vonden dat alle dingen aanwezig waren, maakten we een kring, met een kruk voor elk ding. Ieder van ons koos een ding en een plaats.
Ik vertegenwoordigde Afval. Samen met Plastic, waren we de jongste van het stel. We voelden ons allebei verongelijkt, en onaf, we stelden grote vraagtekens bij ons bestaansrecht. Vooral Water en de Dieren begrepen eigenlijk niet waarom. Zij accepteerden ons bestaan, zonder ook maar een moment te denken dat het ook anders zou kunnen zijn. Water begreep sowieso het concept Afval niet. Als Afval probeerde ik uit te leggen dat ik geen natuurlijk afval was, dat bestaat in mijn ogen ook niet, maar dat ik het had over niet-natuurlijk, door de mens geproduceerd afval, dat geen verdere bestemming heeft. Plastic sprong me bij, bang als hij was om als nutteloos afval te eindigen. Hij maakte zich zorgen over de vervuiling die hij daardoor zou veroorzaken. Technologie kreeg een steeds groter schuldgevoel. Ze begreep dat het nodig was om manieren te bedenken om te zorgen dat er geen afval geproduceerd zou worden, maar voelde zich machteloos, omdat de Mens en de Industrie dit niet van haar vroegen. Ondertussen zweeg het Geld.
Het Vuur mengde zich ook in het gesprek en verwelkomde Afval en Plastic om zich een volwaardig deel van het Parlement te voelen. Ik als Afval, voelde me daardoor bedreigd en vond dat Vuur het allemaal veel te makkelijk wilde maken. Tegelijk zag ik er wel wat in om door Vuur geconsumeerd te worden. Technologie, die slimmerd, merkte vervolgens op dat ik daarmee niet verdwenen zou zijn, maar alleen een andere verschijningsvorm zou krijgen. De Dieren probeerden vooral een manier te vinden om Plastic en Afval te gebruiken. Waarvoor precies wist hij nog niet, maar hij was zeker dat er mogelijkheden zijn.
En klimaatverandering? Daar zouden we het toch over hebben? Misschien kwam het niet of nauwelijks aan bod omdat de mensheid alleen als luisteraar aanwezig was? Of kwam het doordat we alle tijd nodig hadden om kennis te maken met de Dingen die we representeerden?
In de nabespreking, bij een warme kom soep, hadden we het over activisme en drijfveren en hoe deze oefening een activist die (onbewust) vergeten is waarvoor hij het ook alweer deed, kan helpen een nieuwe verbinding aan te gaan met zijn onderwerp. We waren ook benieuwd of een Parlement der Dingen heel anders zou zijn als de dingen vertegenwoordigd zouden worden door experts, die heel veel weten van een ding. En wat voor effect een dergelijk gesprek zou hebben op publiek.
Voor mij was het in elk geval een inspirerende ervaring. Ik denk dat het Parlement der Dingen ons als mensheid enorm kan helpen om te zien dat we deel uitmaken van een natuurlijke wereld. En dat de scheidslijn die we geneigd zijn aan te brengen tussen natuur en techniek, of natuur en cultuur, of natuur en economie, ten diepste niet bestaat. Alles speelt zich af binnen dezelfde context van deze wereld en dit heelal. We staan er niet boven, we zijn niet ondergeschikt, we maken er onlosmakelijk deel van uit en moeten het gesprek aangaan.
Lotte organiseert nog vier workshops. Op haar website kan je zien wanneer.
Parliament of Things
Today I attended the first workshop around the Parliament of Things, organized by Lotte van den Berg. Lotte is inspired by the work of French philosopher Bruno Latour, who proposes a less anthropocentric worldview in his book “We Have Never Been Modern”. He states this can help us to deal with today’s (environmental) challenges.
In a rather cold dome in the temporary village of FAB City Amsterdam, a small, but extraordinary group gathered. A theatre maker from Serbia, a playwright from Uganda, a German designer, Lotte, her assistant Daan and me, a town and country planner on a pilgrimage of hope.
Since about three years, Lotte and Daan are making theatre based on conversation. The experience they gathered is now put to work for The Parliament of Things. Today was the first edition. A participatory try-out, repetition and performance in one.
We started by forming a Parliament of Things around the field of Climate Change. Such a theme of which Latour states it is too big to handle from just a human perspective. The first step was to determine which things would be part of The Parliament. This led to an intriguing conversation in itself. What (or whom) may speak in Parliament, which Things are influencers when talking about Climate Change. And are concepts welcome in The Parliament of things, or do we only invite Things we can touch or grasp, Things that have a physical form?
We settled for both Things and Concepts: Technology, Industry, Mankind, Money, Animals, Plants, Fossil Fuels, Waste, Plastics, Nuclear Energy, Air, Water, Fire and Earth. Because we were only six, it was impossible to represent all those Things, but since we found it important that all Things would be present, we formed a circle, with a stool for each Thing. Then each of us chose a Thing and place.
I represented Waste. Together with Plastics, we were the youngest members of Parliament. We both felt unfinished and distressed. We had big questions about our right of existence. Both Water and the Animals failed to understand why. They accepted our existence without hesitation, without even pondering it could be different. Water failed to understand the concept of waste anyhow. I agreed that natural waste, isn’t actually waste and tried to explain that I was not-natural, human-made waste, without further use. Plastics supported this, afraid of ending as useless waste, like me. He uttered big concerns about the pollution he would cause then. While listening Technology got an ever increasing sense of guilt. She understood it was necessary to think of ways to evade the production of Waste, but felt powerless, since Mankind and Industry failed to ask her. Meanwhile Money did not speak.
Fire entered the conversation and welcomed Waste and Plastics to feel real members of Parliament.Being Waste, I felt threatened by her, and thought Fire was making things too easy. On the other hand, I felt tempted to be consumed by Fire. Technology, the clever one, remarked this would only change my appearance, but not make me disappear.
All this time the Animals were just trying to think of ways to make use of Waste and Plastics. He did not yet know for what, but he was positive there would be possibilities.
And what about Climate Change? Wasn’t that what the Parliament was supposed to talk about? Maybe we didn’t get to that because mankind was only attending as listener? Or was it because we needed all the time to get acquainted with the Thing we were representing?
During the wrap up, while having a cup of hot soup, we talked about activism and drive and how this exercise might help an activist to rediscover his motivation and to make a new connection with his subject. We were also curious how a Parliament of Things would be if all Things were represented by experts who know a lot about a certain Thing. And we wondered what effect such a conversation would have on an audience.
For me it was an inspiring experience. I think the Parliament of Things can help Mankind to understand that we are part of the natural world. And to realize that the distinction that we tend to make between nature and technology, or nature and culture, or nature and economy, is in its essence, non-existent. Everything is part of the same context: the world and the universe we live in. We are not above, not below, but inextricably part of all Things, and we must continue the conversation with everything.
Lotte will be organizing four more workshops. The dates can be found on her website. You can send her an email if you want to attend.
